niedziela, 3 czerwca 2012

Tadeusz Różewicz - wiersz

Z tomu Tadeusz Różewicza "Płaskorzeźba" (Wydawnictwo Dolnośląskie, Wrocław 1991)

Kredowe koło

życie

jakie to piękne
doskonałe
koło

młodzi ludzie

nieszczęśliwi słabi
próbują się wyłamać
uciec

pragną

przemienić koło
w czarny kwadrat

Nie gorączkuj się

nie śpiesz
nie rozpaczaj

nie trzeba!


czekaj cierpliwie

nie przyspieszaj
nie kładź ręki na sobie

jedynym

prawdziwym
wyjściem
z tego koła
jest śmierć

czekaj!


to przyjdzie samo

bez zabiegów łez
zbędnych gestów
pożegnalnych listów

przez narodziny

okrwawiony ślepy
krzycząc wpadałeś
w tańczący krąg życia

Twoje kredowe koło

pełne ciemności i światła
zamknięte doskonałe
to ostatni Bóg, który nie umarł

przez śmierć
wyjdziesz z niego








3 komentarze:

Natalia Zalesińska pisze...

dobrze posłuchać prawdziwego poetę.

BLOG POETYCKI pisze...

i jednego z najlepszych, bardzo go lubię.

Unknown pisze...

Koło najdoskonalszy kształt, nasze życie na tym kole,nie ma początku ani końca.