Dzisiaj
wiersz z tomu Krystyny Szlagi "Niebo po Ikarze".
Przygotowanie
do druku i wydanie FALL Kraków.
Wilk
i sidła
W
ciągu jednego miesiąca
Wilk
stracił stado
Po
cierpliwym ostrożnym szukaniu
Wilk
odnalazł czekające na niego sidła
Wilk
postanowił rozbroić sidła miłością
Rozsypał
wokół sideł naręcze fiołków
Znowu
się zbliżył składając storczyki
I
znowu podszedł
dokładnie
obwąchał sidła
(to
było takie nic)
w
darze złożył róże
w
nocy Wilk wył miłości hymn do sideł
O
świcie Wilk ścigał zająca
Nagle
ciałem Wilka
wstrząsnęły
sidła
2 komentarze:
fajne
a może szarpnęły ?
he, jak autorka napisała, że "wstrząsnęły", to chyba "wstrząsnęły" ;)
Prześlij komentarz