środa, 1 lutego 2012

Wisława Szymborska

ur. 2 lipca 1923 roku na Prowencie (część Kórnika), zm. 1 lutego 2012 w Krakowie – polska poetka, eseistka i krytyk literacki, tłumacz, felietonistka; członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich i Polskiej Akademii Umiejętności, laureatka literackiej Nagrody Nobla (1996). Dama Orderu Orła Białego.


Radość Pisania
 
Dokąd biegnie ta napisana sarna przez napisany las?
Czy z napisanej wody pić,
która jej pyszczek odbije jak kalka?
Dlaczego łeb podnosi, czy coś słyszy?
Na pożyczonych z prawdy czterech nóżkach wsparta
spod moich palców uchem strzyże.
Cisza - ten wyraz też szeleści po papierze i rozgarnia
spowodowane słowem "las" gałęzie.

Nad białą kartką czają się do skoku

litery, które mogą ułożyć się źle,
zdania osaczające,
przed którymi nie będzie ratunku.

Jest w kropli atramentu spory zapas

myśliwych z przymrużonym okiem,
gotowych zbiec po stromym piórze w dół,
otoczyć sarnę, złożyć się do strzału.

Zapominają, że tu nie jest życie.

Inne, czarno na białym, panują tu prawa.
Okamgnienie trwać będzie tak długo, jak zechcę,
pozwoli się podzielić na małe wieczności
pełne wstrzymanych w locie kul.
Na zawsze, jeśli każę, nic się tu nie stanie.
Bez mojej woli nawet liść nie spadnie
ani źdźbło się nie ugnie pod kropką kopytka.

Jest więc taki świat,

nad którym los sprawuję niezależny?
Czas, który wiążę łańcuchami znaków?
Istnienie na mój rozkaz nieustanne?

Radość pisania.

Możność utrwalania.
Zemsta ręki śmiertelnej.




A tutaj: Kamienice Szymborskiej 

3 komentarze:

BLOG POETYCKI pisze...

Moje kochane dziecko przedzwoniło wczoraj z Krynicy, żeby mi o tym powiedzieć, pamiętało, kim jest dla mnie Wisława Szymborska. I to jest piękne.

Magda pisze...

to jeden z pierwszych wierszy Szymborskiej, które czytałam, cudowna kobieta, którą cenię głównie za ogromną skromność, takich ludzie się na zapomina...

BLOG POETYCKI pisze...

w takim samym stopniu rosła u niej popularność jak i skromność, jakoś tak w parze to szło; rzadko spotykana cecha.