Zdjęcie zrobione nie gdzie indziej,

tylko w Zapolu. Dwie ręce i trzy koty, trzeba było sobie jakoś poradzić. I jeszcze chleb, summa summarum troszeczkę za dużo...

Wiersz własny

Dwie kobiety na brzegu    

Śmierć siedzi za szkłem i oswaja    

pierwszą rysą; rozdaje białe kamienie.

Morze pachnie księżycem i słońcem,

wyrzuca błękit na plażę. Dla siebie

zostawia podłużne światło. Wchodzę
w nowiu; niby ogień na ziemi, 
która jest za blisko, i w klepsydrze 
zielony piasek.

Edward Munch „Dwie kobiety na brzegu”, 1898